Tijdens ons eerste bezoek aan de Dageraadplaats koppelden we het aangename aan het onaangename. Met de camera onder de arm trokken we naar ons plein, voor onze eerste filmopdracht.
Ongeveer een jaar geleden waren we er nog al eens geweest, dus onbevooroordeeld waren we niet. De Dageraadplaats was een plein zoals er zovele waren in het Antwerpse. Niet echt goed verzorgd doorheen de jaren waardoor het al snel een onverzorgd ouderwets karakter kreeg.
Niets daarvan op die zonnige maandagnamiddag. Het plein had het afgelopen jaar een metamorfose ondergaan. Van het onverzorgde ouderwetse karakter schoot niet veel meer over. We zetten ons op een bankje in de stralende zon, omringd door een hoop café-tjes met terrasjes die overigens zeer goed gevuld waren voor een maandagnamiddag.
Het duurde een tijdje vooraleer we het plein volledig in ons geheugen hadden geprent. Op het plein zelf was er voldoende ruimte voor een wedstrijdje basketbal of voetbal. Rondom rond krioelde het dan van gezellige cafés en restaurants.
Nadat we onze filmopdracht achter de rug hadden trokken we richting de terrasjes. Met drie frisse pinten op de tafel genoten we verder van het zonnetje. Tussen 15hr en 16hr leek de drukte toe te nemen.
Kinderen keerden terug van school en stopten nog even aan de mooi aangelegde speeltuin op het plein. Een ideaal moment dus voor de ouders om zich even bij op het terras te plaatsen en zich te mengen in de gesprekken van de studenten en de bejaarden. De bejaarden die met veel overgave vertellen over “de Congo” en hoe het nu toch komt dat “al die negers naar hier komen”.
Terwijl de zon langzaam maar zeker achter de gebouwen verdween en de schaduw van de kerk zich over de terrasjes boog sloeg de kerkklok 16hr. Tijd dus om ons pintje leeg te drinken en naar huis te gaan. De volgende dag was het namelijk weer vroeg les. Jammer, want we begonnen ons net één te voelen met het plein.
Gelukkig was dat niet ons laatste bezoek aan het plein. Onze glazen bol wist ons namelijk te vertellen dat we de daaropvolgende weken en maanden nog genoeg richting de Dageraadplaats moesten vertrekken. Maar erg vinden we dat zeker niet…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten